Mantelzorgers raken uitgeput. Zorgen voor een ander is zwaar. Wie zorgt er voor de mantelzorgers?

Ruim 5 miljoen Nederlanders zorgen intensief voor een naaste, en ongeveer een half miljoen
ven hen loopt serieus tegen hun grenzen aan! Toch blijft restpijtzorg, tijdelijke vervanging
zodat mantelzorgers even kunnen opladen, vaak een ondergeschoven kindje. Waarom
eigenlijk?

We geven jaarlijks miljarden uit aan professioneel zorg en crisisinterventies, maar investeren nauwelijks in iets eenvoudig als respijtzorg. Terwijl die broodnodige pauze voor
mantelzorgers juist voorkomt dat mensen oververmoeid raken, ziek worden of zelfs uitvallen. Kortom, een slimme investering: elke euro in respijtzorg verdient zichzelf dubbel en dwars terug.

Nu komt de frustrerende realiteit: respijtzorg is vaak versnipperd, ingewikkeld geregeld en
slecht vindbaar. Mantelzorgers trekken meestal pas aan de bel als ze al op instorten staan.

Gemeente bieden te weinig mogelijkheden en verdrinken vaak in hun eigen bureaucratie.
Zorginstellingen worstelen met hun personeelstekorten en werkgevers vergeten soms dat hun werknemer naast hun baan ook nog een intensieve zorgtaak hebben. Geen wonder dat zo weinig mantelzorgers gebruik maken van ondersteuning.